کودکی که همیشه آنچه می‌خواهد را به او می‌دهند همواره ناراضی خواهد ماند. روان‌شناسان به این وضعیت «تردمیل لذت‌جویی» می‌گویند. برای بزرگسالان نیز همین اتفاق می‌افتد. روانشناسان می‌گویند در زندگی، مقداری «کشمکش و فقدان» برای خوشبختی ضروری است، زیرا وقتی چیزی را به دست می‌آوریم تلنگری است به ما که چقدر خوش‌اقبالیم که آن را به دست آورده‌ایم.

آرتور شوپنهاور با نگاهی بدبینانه می‌گوید: زندگی همچون آونگی میان رنج و ملال در نوسان است. از نداشتن چیزها رنج می‌بریم و وقتی هم که به آن‌ها می‌رسیم ملول و خسته می‌شویم.

اما برای رهایی از این نگاهِ منفی چه باید کرد؟ باید به این نکته توجه کنیم که همۀ ما این توانایی را داریم که نوعی شادیِ بادوام را در آرامش، عادی‌بودن و تأمل‌کردن پیدا کنیم. چه خوب می‌شد اگر می‌توانستیم در زندگی شخصی‌مان، و نیز در زندگی سیاسی‌مان، از آونگ شوپنهاور خلاص شویم: که فقط از جایی که هستیم گهگاه لذت ببریم؛ و در توقف حرکت‌ها نوعی صلح و آرامش بیابیم. اگر بتوانیم چنین کنیم، آنگاه رسیدن به اهدافمان و تحقق یک جهان کامل ما را به آرامش و شادیِ بادوام خواهد رساند.

— برگرفته از: tarjomaan.com – 960901